براي مثال سايت "روز آنلاين" به مصاحبه‌ي با حجت الاسلام حسین ابراهیمی، عضو شورای مرکزی جامعه روحانیت مبارز پرداخت تا بتواند از ميان سخنان وي، سوژه‌اي براي خود دست و پا كند. گر چه با جواب‌هاي منطقي جناب ابراهيمي مواجه شد.

ابراهيمي در گفت و گو با "روز آنلاين" به "استقبال پرشکوه مردم" از ضریح جدید امام حسین اشاره کرد و گفت: "ارادت و محبت به آن حضرت در جان و دل شیعیان و به خصوص ایرانیان است." او اضافه کرد: "استقبالی که از ضریح مقدس آن حضرت شد، بیانگر عشق به امام حسین است وگرنه فلز چه ارزشی دارد؟"

رئیس سابق مرکز رسیدگی به امور مساجد ادامه داد: "فلز در بازار زیاد است ولی هیچگاه مورد توجه نیست. عشق و علاقه به امام حسین است که موجب می شود ضریح آن حضرت نیز اینهمه مورد توجه قرار بگیرد."

نويسنده‌ي مطلب كه گويا از جواب‌هاي حجت الاسلام و المسلمين ابراهيمي ناراضي و ناراحت بود، تصميم گرفت زمين بازي را تغيير داده و اين مسأله را مرتبط با مشكلات معيشتي مردم كند. وي نوشت:

"کاربران شبکه های اجتماعی و اینترنت در روزهای اخیر این پرسش را زیاد طرح می کنند که با وجود اینهمه فقر و مشکلات معیشتی در کشور، چرا باید میلیاردها تومان از سرمایه ایرانیان صرف ساخت ضریح جدید برای حرم امام حسین بشود؟"

اما وي وقتي اين مسأله را با ابراهيمي در ميان گذاشت و از او نظر خواست، جواب شنيد: "بازسازی عتبات عالیات و ساخت ضریح حرم مطهر امام حسین که به دولت و بحران اقتصادی ربط ندارد، همه اینها کار خود مردم است."

او اضافه کرد: "اینها که برای مردم چیزی نیست. در ایام عزای امام حسین چند هزار میلیارد تومان برای طعام نذری در کشور توسط همین مردم هزینه می شود. این هم کار دولت است؟"

در همين حال، سايت راديو فردا وابسته به سازمان جاسوسي ايالات متحده نيز وارد معركه شد. اين سايت در مطلبي كه به قلم شخصي كه خود را مثلا «جامعه شناس» معرفي كرده است، نظريه‌ي جالبي عنوان كرد. او معتقد است اين كار به هيچ‌وجه ربطي به دين و مذهب و امام حسين(ع) نداشت و اگر هر شيء بزرگ ديگري در اين ابعاد نيز وارد شهر مي‌شد، با استقبال مردم مواجه مي‌گرديد!

اين نويسنده كه گويا از عصبانيت زياد، قوه‌ي عاقله‌ي خود را از دست داده است، چنين بيان كرد:

"شما در هر شهر دنیا با هر گونه ترکیب جمعیت و با هر نوع مذهب و ساختار اقتصادی و اجتماعی اعلام کنید که یک شیء عظیم ۱۲ تنی با ۲۲ متر طول، دارای ۱۲۰ کیلو طلای ۱۸ عیار و چهار هزار و ۵۰۰ کیلو نقره و پنج هزار کیلو چوب وارداتی از آسیای جنوب شرقی (مشخصات ضریح جدید) که پنج سال صرف ساختن آن شده، ده‌ها هنرمند بر روی آن کار کرده‌اند و ده‌ها میلیارد تومان ارزش دارد قرار است از شهر آنها رد شود و این کار با تبلیغات رسانه‌های عمومی و تعطیلی شهر همراه شود. خواهید دید که این شیء، هر چه باشد هزاران نفر در مسیر آن برای تماشا قرار خواهند گرفت(!!!)

هیچ گروه و دسته و مکتب و ایده و حکومتی به جز طلا و نقره و وزن و طول و قیمت نمی‌تواند اعتبار این گردهمایی‌ها را به تنهایی به خود اختصاص دهد، گرچه آنها که این شیء را برساخته‌اند (چه با بودجه‌های عمومی و چه با کمک‌های مردمی، که در این مورد خاص سهم آنها روشن نیست) به نمادها و نشانه‌هایی که احساسات مردم را نشانه می‌روند توجه کافی کرده‌اند."

وي ادامه داد:

"وقتی چنین ماجرایی به راه می‌افتد حرکتی در جریان است و اموری غیر عادی در جریان زندگی خسته‌کننده روزمره قرار است اتفاق بیفتد. اگر مردم در این صحنه‌ها حضور پیدا نکنند باید تعجب کرد. در همه جای دنیا برای این نیاز در ایامی از سال کارناوال درست کرده‌اند تا بدون خطر و بدون سوء استفاده سیاسی مردم به خیابان بیایند و امور مفرح، سرگرم‌کننده، غیر عادی و غیر مضر (مثل کیک ۳۰ تنی، ساندویچ چند متری، اژدهایی که از دهانش آتش می‌بارد یا گروه‌های رقصنده و نوازنده) را تماشا کنند."

البته وي عنوان نكرد كه حتي اگر نظريه‌ي مضحكانه‌ي او را بپذيريم، اين همه عشق و ارادت و محبت مردم ايران نسبت به امام حسين(ع) را چگونه مي‌توان توجيه كرد؟ آيا مردم با ديدن هر شيء ديگري هم، به همين مقداري كه عاطفه و احساسات از خود نشان دادند، عمل مي كردند؟ يا دليل اين همه عشق و احساس مردم از روي انتساب اين شيء (ضريح جديد) به امام حسين (ع) بوده است؟

البته نويسنده در پايان، نتوانسته حرص خود را پنهان كند و مقصود اصلي مطلب خود كه همانا افزايش چشم‌گير مذهب در جامعه‌ي ايران است را بيان نكند. وي اينگونه نوشت:

"نسل تازه‌تر اسلامگرایان مخالف حکومت که خود دهه‌ها رنج زندگی تحت حکومت اسلامگرایان تمامیت‌خواه را بر خود خریده‌اند، اکنون با گذر از یگانگی دین و سیاست و پذیرش محوریت انسان و عقلانیت دنیوی و در کنار به چالش کشیدن حکومت دینی باز هم می‌خواهند با به رخ کشیدن قدرت مذهب در جامعه ایران (با اتکا به رفتن مردم به کاروان مذهبی) برای دینداران سیاسی، اقتداری اجتماعی فراتر از دیگر گروه‌های اجتماعی دست و پا کنند. درسی که آنان به سکولارها می‌خواهند بدهند آن است که از قدرت مذهب در ایران غفلت نکنید و به همان دامی بیفتید که پنج دهه است نواندیشان و روشنفکران و اصلاح‌طلبان دینی افتادند، یعنی استفاده از مذهب برای بسیج سیاسی و بالا رفتن از نردبان قدرت."

بر اين اساس، به نظر مي‌رسد عبور كاروان ضريح امام حسين(ع) توانست بار ديگر ميزان دين‌داري و نفوذ مذهب را در جامعه‌ي ايران نشان دهد. موضوعي كه در سال‌هاي اخير، همه‌ي رسانه‌هاي اپوزيسيون و ضد انقلاب سعي در كتمان آن داشتند.

اين موضوع آن‌قدر عيان و شفاف بوده و هست كه حتي شبكه دولتي انگليس نيز نتوانست آن را پنهان كند و در تحليلي با اشاره به استقبال بي نظير مردم شهرهاي مختلف ايران از ضريح مطهر حضرت امام حسين(ع) نوشت: "بهانه نگارش اين تحليل، نه فقط مشاركت بخش هاي مهمي از جامعه ايران در آيين هاي عزاداري دهه نخست محرم و عاشورا كه همچنين حضور معنادار و تأمل برانگيز درصد قابل توجهي از شهروندان ايران در شهرهاي مختلف و در مراسم استقبال از «ضريح امام حسين» در مسير انتقال آن به كربلاست.

گزارش هاي تصويري و خبري كه خبرگزاري هاي مختلف داخل ايران از اين رخداد (استقبال از ضريح در مسير) منتشر كرده اند، بسيار قابل تأمل و نشان دهنده واقعيت هايي غيرقابل انكار در كشور است. اين همان نكته اي است كه نگارنده مايل است توجه مخاطبان سكولار خود، به ويژه كنشگران سياسي عرفي را به آن جلب كند."

تحليلگر بي بي سي ادامه داد: "بركنار از نسبت لايه هاي اجتماعي با حكومت ديني مستقر در ايران، و نيز مستقل از حاكميت اقتدارگرايان، شواهد مهمي از تداوم رويكردهاي مذهبي و زندگي مبتني بر نقطه عزيمت هاي ديني در بخش مهمي از جامعه ايران وجود دارد. برخي نظرسنجي هاي معتبر كه در سال هاي گذشته در كشور انجام شد (از جمله دو پيمايش ارزش ها و نگرش هاي ايرانيان) چنين مدعايي را تأييد مي كنند. بنابراين كنشگران سكولار ناگزير به مواجهه واقع بينانه و مدبرانه با اين واقعيت اجتماعي در ايران هستند."

بي بي سي خواستار توجه گروهك هاي ضد انقلاب به «حساسيت ها و درك تعصب ها و رعايت حوزه هاي مقدس باورهاي مذهبي اقشار متدين» شد و افزود: "بي توجهي به اين عرصه ها و مفاهيم، مي تواند آسيب هاي معنادار و هزينه هاي سنگين براي نيروهاي سكولار در برداشته باشد. اين، نكته اي است كه متأسفانه از سوي برخي كنشگران سياسي سكولار و فعالان رسانه اي عرفي ناديده گرفته مي شود، و همزمان موجب ريزش بخش هايي از حاميان و همراهان جنبش تغييرخواهي مي گردد. رويكردهاي مذهبي در ايران ضعيف نشده يا به حاشيه نرفته است."

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: